Kabartılmış Korkular Üzerine

             "Bizzat gözlemlediklerimize nazaran hayal gücümüzü etkileyen tehlikeler, bizim 
                                           açımızdan daha korkutucu olanlardır.

Hayal ettiklerimiz karşımızda cisimleşen gerçeklikten çok daha kötüdür."

Bugünlerde John Verdon'un "Gözlerini Sımsıkı Kapat" kitabını okuyorum. Bu cümleler de okuduğum kitaptan. Yaşadığım küçük anların güzel bir açıklaması olduğunu düşünüp, bir kaç defa okudum bu cümleleri.

Biliyoruz ki hayaller uçsuz bucaksız bir dünya. Zihnimizde, kar yağarken güneşli bir günü yaşayabiliriz ya da hayalimizde birini öldürüp, diriltebiliriz. Gelecek günleri düşünürken, henüz yaşamadığımız hayatı kurup yıkarak tekrar tekrar inşa edebiliriz. Hiç bulunmadığınız bir ülkenin fotoğraflarına bakarken sokak sokak dolaşabiliriz. Gibi gibi gibi.. Daha ne cümleler eklenir ama zaten hepimiz hayal kurabildiğimize göre biliyoruz bu durumları.

Hayaller çok geniş bir dünya ama korkuları da tehlikeli bulduğumuz gerçekleri de büyütüyor aynı zamanda. Belki sizde yaşamışsınızdır. Gece yatağınızda uyumaya çalışırken camınıza vuran tıkırtılar ve perdede oluşan gölgeler sizi dehşete düşürür. Ne kalkabilirsiniz ne uyuyabilirsiniz. Hırsızla başlayıp korkunç sonlarla biten senaryolar kafamızda dönüp durur. En son bir cesaret perdeyi aralayınca evin önündeki ağacın dallarının pencereyi tıklattığını anlayıp, halinize gülersiniz. Bazen de takip edildiğinize dair bir algı oluşur. Ne arkanıza dönebilirsiniz ne rahat ilerleyebilirsiniz. Kafanızdan milyon tane senaryo geçer. Sonra bir aralık arkanıza dönme cesareti bulursunuz. Bir bakarsınız tamamen yanlış anlamışsınız. Kimse sizi takip etmiyor.

O yüzden John Verdon'ın düşünceleri bana çok mantıklı geldi. Hayaller gerçeklikleri kabartarak korkuları arttırabilir. Gerçekleri çarpıtıp daha ürkütücü hale getirebilir. Tabi biz buna izin verirsek.