Düşünce Bataklıkları

Beynimin bir yerlerinde küçük küçük bataklıklar var benim. Hani içine düşülünce çırpınılan, çırpındıkça daha çok batılan bataklıklardan. 

Düşüncelerimin akışı çok hızlı olur genelde, ayakkabımı bağlarken bile "ben bunu düşünmüyordum ki nereden geldi şimdi bu aklıma" diye düşündüğüm oluyor. Sonra  beynimde kurduğum bağlantıları azıcık irdeleyince, düşünce hızım beni dehşete düşürüyor. Zeki olduğumdan filan değil de beyin yapısı hayret ettiriyor sadece. Sizde bu şaşırtıcı durumu yaşamışsınızdır muhtemelen.

Bir ara baktım ki düşünceden düşünceye atlarken takılıp kaldığım, hep aynı yerde tökezlediğim düşüncelerim var. Ara ara teypte takılan kaset gibi beynim aynı düşüncelerle dolup taşıyor.Bu durumdan bunalınca, takılıp kaldığım  fikirleri bilinçaltıma tekrar tıkıştırıyorum.. Onlar arada yine ortaya çıkıyor. Çabalayıp duruyorum anlayacağınız. 

Birkaç yıldır bu düşüncelerime bataklık olarak bakmaya başladım. Beynimin içindeki, arada düşüp durduğum bataklıklar.. "Ya sevdiklerimi  kaybedersem" bataklığım var mesela.  "Şu işimi değiştirsem mi?"  ve "Gerçekten gençliğimi bu işlerde-buralarda mı çürüteceğim"  bataklıklarını da eklersek en az üç olmak üzere uzayıp giden bir listem var.

Bu düşünceler aklıma gelince bir de bu düşüncelere yoğunlaşınca bir kaç günümü yiyip bitiriyorlar. Allah'tan bilinçaltı diye bir şey varda güç-bela oraya gönderiyorum. Bir daha ki bataklığa düşene kadar da rahat bir hayat yaşıyorum. 

Peki sizin var mı böyle bataklıklarınız? Batıp çıktığınız :)