Hayatımdaki bir çok insanın yaşadıklarına, sahip olduklarına dair sürekli şikayet halinde olduklarını görüyorum. Bir türlü mutlu olmayı beceremeden, başka insanların kendilerinden daha iyi olduğunu düşündükleri şartlar için üzüntü duyuyorlar. Sahip oldukları şeyleri görmezden gelip, sahip olamadıkları şeyler için huzursuzlar. Ayrıca son yıllarda fark ettim ki insan her şeye alışabilen bir varlık. Çok yerken, az yemeye alışabiliyoruz ya da daha az uyumaya. Bir metropolun ortasındayken, küçük bir köy hayatına da alışabiliyoruz. Mutluluk içindeyken, gelen acılara da tabi. Yani demek istediğim elimizdeki hayata, elimizdeki imkanlara da uyum sağlayıp huzurlu bir hayat sürebiliriz. Daha fazlasına gözümüzü dikmeden elimizdekilerle de mutlu olabiliriz. Bunun için bakış açımızı birazcık değiştirmeliyiz sadece.
Derler ya küçük şeylerle mutlu olmayı bilmek lazım. Saçımıza değen güneş ışığından, yaprakları sararan ceviz ağaçlarından, yıldızlı gökyüzünden, radyoda sevdiğimiz şarkıya denk gelmekten mesela ve ya ailemizle yaptığımız küçük sohbetlerden, arkadaşlarımızla atabildiğimiz kahkahalardan, saçlarımızı dağıtan rüzgardan memnun kalıp, Allah'a şükür etmeli. İnanın hayat daha da güzelleşiyor. Ben bizzat tecrübe ettim size de tavsiye olunur :)
kendimizi mutsuzluğa endekslersek bir türü yakamızı kurtaramayız daha doğrusu kurtarmayalım diye yapıyoruz bunu. Belki bilinçli belki farketmeden..ufak şeylerle mutlu olmayı bildiğimizde herşey daha kolay oluyor bende deneyimledim ve sana katılıyorum :D
YanıtlaSilMutsuzluk içinde boğulmak yerine küçük şeylerde huzuru yakalamak işte bu başardıkk :))
Sil