Gerektiğinden Fazla Değer Vermeyeceksin..

Babam  "tecrübeler; yediğin kazıkların toplamıdır" der hep. Bu sözü pek severim.Gerçi insan ilişkilerinde pek tecrübeli olduğum söylenemez.Şükür ki hep güzel insanlarla karşılaştım Anne- baba duasından ötürü sanırım.Bu nedenle insanları tanımakta çoğu zaman güçlük çekiyorum ve ilk izlenimlerim genelde yanlış çıkıyor. Şu aralar uzun yıllar boyunca edindiğim izlenimlerinde yanlış çıkabildiğini fark ettim. Bu da hiç hoş bir durum değil. Bilirsiniz belki..

Her insan karşısındaki insana, insani bir not verir ya hayali. Mesela; şu adam dört dörtlük insandır  ya da şu adam beş para etmez dersin. İşte böyle sevip saydığımız insanların, sevgimize çok da layık olmadığını -uzun yıllar sonra- fark etmek küçük ya da büyük bir yıkıma neden oluyor. Menfaat için arayıp sormalar başlıyor. İnsan "bu mu yani kardeşim dediğim insan " diye sorguluyor haliyle.Atfettiğimiz değerin gereksizliğine yanmaya başlıyoruz bu defa.

Yıllardan ve farklı yaşanmışlıklardan da etkileniyor ilişkiler.Yıllar geçiyor.Bir bakıyorsun ortada ne dostluk ne kardeşlik kalmış. Biraz hayal kırıklığı ve dost kaybetmenin acısı var elinizde. Sonra o acı, kızgınlığa dönüşüyor ve "gerektiğinden fazla değer vermeyeceksin insana" diye klişe laflar ederken buluyorsunuz kendinizi. Hem söylenip hem yazarken bir de bakıyorsunuz ki klişeler kadar derdinizi iyi anlatan başka cümle yok.

"İnsana değerinden fazla değer vermeyeceksin..."