KELİME USTASI #2

  Kelime ustasına gönderdiğim mektubu, yardımcısı yanıtlamış. Ben mektupta yazılanlardan habersiz, mektubu öyle bir hevesle açtım ki sonunda tüm harflerimin, tüm düşüncelerimin düzeleceğini sanıyordum. Harflere yaşadığım problemlere ait bir çözüm ummuştum.  Mektubu okuyup bitirdiğimde bedenimi taşıyamaz oldum. En yakın koltuğa  kendimi bırakıp derin bir nefes aldım. Çünkü elimde kalan son çare de tükendi. Yerimden bir milim bile kıpırdamadan uzun uzun düşündüm. Sonra kararımı verdim. Eğer Kelime ustasına mektupla ulaşamıyorsam (ki kendisi ne telefon ne mail kullanıyor)  yanına kendim gideceğim. Sembile Dağı ne  kadar uzakta olursa olsun kelime ustasıyla görüşmem gerekiyor. Artık hayatımda yemeğimden çıkan, ayağıma batan, kedimin boğazına kaçan harfler istemiyorum.

  Bu yüzden önce ailemi arayıp yeni yazdığım roman için Sembile Dağında gözlem yapacağımı söyledim. Annem bu duruma pek sıcak bakmasa da, böyle gözlem gezilerine sık sık çıktığım için  bir şey söylemedi. Eminim ki Kelime  ustasını bulmak için yola çıktığım da annem arkamdan yapabildiği tüm duaları okuyacak, hatta mahalledeki teyzeleri örgütleyip benim için onlardan da dua isteyecek ve ben arkamda kapı gibi dualarla Allah'a emanet yola koyulacağım. 

  Yolculuğa çıkacağımı aileme söyledikten sonra gerekli tüm malzemeleri doldurduğum bir bavul hazırladım. Kaç gündür oradan buradan topladığım 29 harfi özenle bir keseye yerleştirip onları da yanıma aldım. Gerçi kesenin içinde kımıl kımıl hiç durmuyorlar. Umarım yol boyunca uyurlar. Acaba harfler uyurlar mı?  Bu defa iyi olacak hasta, doktorun ayağına gidiyordur inşallah. Son zamanlarda yazı yazamadığım için ses kayıt cihazımı da gözümün önünde bir yere yerleştirdim. Kedimi kapı komşumuz canan teyzeye bıraktım. Kapıyı tırmalayan pati seslerini güçlükle duymazdan gelip son kontrollerini yaptığım arabama bindim. Artık hareket vakti, bas gaza kaptann...